Wat de vondst van de zonnekalender van Tiel met bosbaden te maken heeft? Onder de rechtlijnige akkers, onder parkeerplaatsen en wegen, onder Vinex en Lidl ligt het echte landschap. Het rituele landschap waar voorouders in waterbossen leefden.
Nederland is niet zo eendimensionaal als het lijkt. De maakbaarheid van het landschap waardoor zoveel schoonheid verdween, de eenvormigheid waardoor je niet weet of je in Meppel, Delft of Cuijk staat, ze zijn niet absoluut. Het aangezicht van vandaag is niet het enige verhaal.
Land kun je niet absoluut bezitten en grond kun je niet voorgoed verzieken. En al lijken de geknechte gronden ongenaakbaar clean, ze hoeden hun geheimen en fluisteren hun verhaal in de nacht.
Bij Forest bathing kun je soms, heel even, het fluisteren van de wind verstaan. Hij fluistert dat tijd niet bestaat, dat ook dit voorbij gaat, dat er een oudere, grotere orde is.
Hoe mooi ook dat er een kraal uit Mesopotamie is gevonden. 5000 jaar geleden waren er al banden met Irak. Misschien kan de kraal ontheemden het gevoel geven toch een beetje thuis te zijn in Nederland?
Mij beroert dit.
Fijne zonnewende.
